ﺑﯿﻤﺎريﻫﺎي ﮔﻠﻮﻣﺮوﻟﯽ
ﻣﺮوري ﺑﺮ ﭘﺎﺗﻮﻟﻮژي و ﻓﯿﺰﯾﻮﻟﻮژي ﮔﻠﻮﻣﺮول:
ﮔﻠﻮﻣﺮول از ﯾﮏ ﺑﺨﺶ ﮐﭙﺴﻮﻟﯽ ﺷﮑﻞ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه ﺑﻪ ﻧﺎم ﮐﭙﺴﻮل ﺑﻮﻣﻦ، ﻋﺮوﻗﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﭙﺴﻮل ﺑﻮﻣﻦ وارد ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﯾﮏ ﺗﺎﻓﺖ ﻣﻮﯾﺮﮔﯽ ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ. ﻧﺎﺣﯿﻪاي ﮐﻪ ﻋﺮوق ﮔﻠﻮﻣﺮوﻟﯽ وارد آن ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ vascular pole و ﻧﺎﺣﯿﻪاي از ﮔﻠﻮﻣﺮول ﮐﻪ ادرار ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه از آن ﺧﺎرج ﻣﯽﺷﻮد (urinary pole ) tubular pole ﻧﺎم دارد. ﺗﺎﻓﺖ درون ﮔﻠﻮﻣﺮول از ﺳﻪ ﻧﻮع ﺳﻠﻮل ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺳﻠﻮل ﻫﺎي اﻧﺪوﺗﻠﯿﺎل، ﻣﺰاﻧﮋﯾﺎل و اﭘﯽﺗﻠﯿﺎل (ﺳﻠﻮلﻫﺎي اﭘﯽﺗﻠﯿﺎل ﺧﻮد ﺑﻪ دو ﺑﺨﺶ visceral و parietal ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ). ﺟﺪار ﮐﺎﭘﯿﻼريﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در ﮔﻠﻮﻣﺮول از ﺳﻠﻮلﻫﺎي اﻧﺪوﺗﻠﯿﺎل ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ، اﯾﻦ ﺳﻠﻮلﻫﺎ داراي ﻣﺠﺮاﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻓﻨﺴﺘﺮﯾﺖ (fenestrate) ﮐﻪ ﺑﻌﻀﯽ از ﻣﻮاد ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ از داﺧﻞ آن ﻋﺒﻮر ﮐﻨﻨﺪ. دوﻣﯿﻦ ﻻﯾﻪ، ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﺳﻠﻮل ﻫﺎي اﭘﯽﺗﻠﯿﺎل ﻗﺮار دارد، ﻻﯾﻪي basement membrane اﺳﺖ، وﯾﮋﮔﯽ اﺻﻠﯽ اﯾﻦ ﻻﯾﻪ ﺑﺎر اﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ ﻣﻨﻔﯽ آن ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻌﻀﯽ از ﺑﯿﻤﺎريﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ در ﺑﺎر ﻣﻨﻔﯽ basement membrane ﺑﺎﻋﺚ از ﮐﺎر اﻓﺘﺎده ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﮐﻠﯿﻪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ.
B.M. ﺗﻨﻬﺎ در ﺳﻤﺘﯽ از ﻣﺠﺮاي ﮐﺎﭘﯿﻼري اﺳﺖ ﮐﻪ urinary space در آن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﺑﻌﺪ از ﺳﻠﻮلﻫﺎي ﭘﻮدوﺳﯿﺖ urinary space ﻗﺮار دارد (ﻋﺪد 4 در ﺷﮑﻞ رو ﺑﻪ رو). ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﯾﻦ ﮐﻪ B.M در ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺰاﻧﮋﯾﻮم ﻗﺮار ﻧﺪارد ﮔﻠﻮﻣﺮول را ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺑﺮﺧﯽ از ﺑﯿﻤﺎريﻫﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
ﺳﻠﻮلﻫﺎي ﻣﺰاﻧﮋﯾﺎل دو ﺗﺎ ﺳﻪ ﻋﺪد ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﭘﺎﺗﻮﻟﻮژﯾﮏ ﺣﺴﺎب ﻣﯽﺷﻮد، ﺣﺘﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ در ﻣﻘﺪار ﻣﺎﺗﺮﯾﺲ ﺳﻠﻮلﻫﺎي ﻣﺰاﻧﮋﯾﺎل ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﻋﺚ اﯾﺠﺎد ﺑﯿﻤﺎري ﺷﻮد. ﺳﻠﻮلﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ روي basement
membrane ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ ﺳﻠﻮلﻫﺎي اﭘﯽﺗﻠﯿﺎل وﯾﺴﺮال ﯾﺎ ﭘﻮدوﺳﯿﺖ (podocyte) ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻋﻠﺖ ﻧﺎم ﮔﺬاري podocyteﻫﺎ ﺿﺎﯾﻌﺎت ﭘﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪي اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻞ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﻏﺸﺎ اﯾﻦ ﺳﻠﻮلﻫﺎ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽآﯾﺪ. اﯾﻦ ﺿﺎﯾﻌﺎت ﭘﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﯾﮑﻨﻮاﺧﺖ روي ﻫﻤﻪي basement membrane ﭘﺨﺶ ﺷﺪه اﺳﺖ، در ﺑﯿﻦ اﯾﻦ ﺿﺎﯾﻌﺎت ﻓﺎﺻﻠﻪﻫﺎﯾﯽ وﺟﻮد دارد ﺑﻪ ﻧﺎم slit pore ﮐﻪ داراي ﻓﺎﺻﻠﻪي ﻣﺸﺨﺺ از ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
در ﻗﺎﺋﺪهي B.M. ﯾﮏ ﻻﯾﻪاي از ﺟﻨﺲ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ، ﻣﻮﮐﻮﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ و ﮔﻠﯿﮑﻮﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ وﺟﻮد دارد ﺑﻪ ﻧﺎم slit diaphragm ﮐﻪ اﮔﺮ آﺳﯿﺐ ﺑﺒﯿﻨﺪ (ﭼﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت اﮐﺘﺴﺎﺑﯽ و ﭼﻪ ژﻧﺘﯿﮑﯽ) ﺑﺎﻋﺚ اﯾﺠﺎد ﺑﻌﻀﯽ از ﺑﯿﻤﺎريﻫﺎي ﮔﻠﻮﻣﺮوﻟﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد. slit diaphragm ﺑﺎﻋﺚ اﺗﺼﺎل B.M. و ﺿﺎﯾﻌﺎت ﭘﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽﺷﻮد. ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ درslit diaphragm ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ ﺳﺘﻮﻧﯽ ﯾﺎ زﻧﺠﯿﺮي ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦﻫﺎ و ﮔﻠﯿﮑﻮﭘﺮوﺗﺌﯿﻦﻫﺎﯾﯽ از ﻗﺒﯿﻞ Neph1، Neph2، Nephrin، Actin و alpha ACTIN در ﺳﺎﺧﺘﺎر slit diaphragm وﺟﻮد دارﻧﺪ. ﺳﻠﻮلﻫﺎي اﭘﯿﺘﻠﯿﺎل ﭘﺮﯾﺘﺎل در ﺗﺸﮑﯿﻞ ﮐﭙﺴﻮل ﺑﻮﻣﻦ ﻧﻘﺶ دارﻧﺪ.
در ﺷﮑﻞ ﺑﺎﻻ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺗﺼﻮﯾﺮ از B.M. اﺳﺖ، ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ B.M. ﺧﻮد از ﺳﻪ ﻻﯾﻪي lamina rara externa، lamina rara interna و lamina densa ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ.
در ﺑﯿﻤﺎريﻫﺎي ﮔﻠﻮﻣﺮوﻟﯽ ﺳﻪ ﻻﯾﻪي ﺳﻠﻮﻟﯽ اﻧﺪوﺗﻠﯿﺎل، ﻣﺰاﻧﮋﯾﺎل و اﭘﯽﺗﻠﯿﺎل آﺳﯿﺐ ﻣﯽﺑﯿﻨﻨﺪ، ﺑﻌﻀﯽ وﻗﺖﻫﺎ ﻓﻘﻂ ﯾﮑﯽ از ﻻﯾﻪﻫﺎ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ آﺳﯿﺐ ﺑﺒﯿﻨﺪ و ﺑﻌﻀﯽ وﻗﺖﻫﺎ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ از ﻻﯾﻪﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ دﭼﺎر ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺸﻮﻧﺪ، ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ آﺳﯿﺐ ﮐﺪام ﻻﯾﻪﻫﺎ را درﮔﯿﺮ ﮐﺮده اﺳﺖ، ﺳﻨﺪرمﻫﺎي ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد.
وﯾﮋﮔﯽ دﯾﮕﺮي ﮐﻪ در ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺷﺮﯾﺎﻧﯽ ﮔﻠﻮﻣﺮولﻫﺎ وﺟﻮد دارد اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ رگ ورودي (afferent) و رگ ﺧﺮوﺟﯽ (efferent) ﻫﺮ دو ﺷﺮﯾﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ، اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ اﺗﻔﺎق ﻣﯽاﻓﺘﺪ ﮐﻪ ﭼﻮن ﺧﻮﻧﺮﺳﺎﻧﯽ ﺳﻠﻮلﻫﺎي ﮔﻠﻮﻣﺮول ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دﯾﮕﺮ ﺟﺎﻫﺎي ﺑﺪن ﺑﺴﯿﺎر ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﭼﺸﻢﮔﯿﺮي در ﻣﯿﺰان ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ ﻣﻮﺟﻮد در ﺷﺮﯾﺎن ﻧﯿﻔﺘﺪ، از ﻃﺮﻓﯽ در ﻫﻤﻪي ﺑﺎﻓﺖﻫﺎي ﺑﺪن ورﯾﺪي ﮐﻪ ﺧﺎرج ﻣﯽ ﺷﻮد داراي ﻣﻮاد دﻓﻌﯽ آن ﺑﺎﻓﺖ اﺳﺖ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ در ﮔﻠﻮﻣﺮولﻫﺎ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﺮﻋﮑﺲ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و ﺧﻮن ﺧﺮوﺟﯽ داراي ﻣﻮاد دﻓﻌﯽ ﮐﻤﺘﺮي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮن ورودي اﺳﺖ ﭼﻮن ﻣﻮاد دﻓﻌﯽ وارد ﺗﻮﺑﻮلﻫﺎي ﮐﻠﯿﻪ ﺷﺪهاﻧﺪ.
ﻫﻤﺎﭼﻮري و ﭘﺮوﺗﺌﯿﻨﻮري
در ﺑﯿﻤﺎريﻫﺎي ﮐﻠﯿﻮي دو واژه ﻣﻬﻢ وﺟﻮد دارد، ﭘﺮوﺗﺌﯿﻨﻮري و ﻫﻤﺎﭼﻮري. روشﻫﺎي ﻣﺘﻨﻮﻋﯽ ﺑﺮاي ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻨﻮري وﺟﻮد دارد، روش ﺑﯿﻮﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﺷﻮد ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ وﺟﻮد ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ در ﺧﻮن و ﺷﺪت آن را ﺑﺎ + ﻣﺸﺨﺺ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ روش dipstick ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ. در اﯾﻦ روش ﮔﻠﻮﮐﺰ، ﺑﯿﻠﯽ روﺑﯿﻦ و … ﻧﯿﺰ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯽﺷﻮد. dipstick ﯾﮏ ﻣﻌﺮف اﺳﺖ ﮐﻪ روي ﯾﮏ ﮐﺎﻏﺬ ﻗﺮار دارد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ رﻧﮕﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺎدهي ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ را در ادرار ﻣﺸﺨﺺ ﮐﻨﺪ. ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﮐﺎﻏﺬﻫﺎ ﺑﺮاي ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﺷﻮد tetrabromophenol blue ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. اﯾﻦ ﻣﻌﺮف در اﻃﺮاف ﺧﻮد داراي ﯾﻮن ﻫﯿﺪروژن ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در ﻣﺤﯿﻂ اﺳﯿﺪي ﭘﺎﯾﺪار اﺳﺖ وﻟﯽ وﻗﺘﯽ در ادرار ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻪ ﺟﺎي ﯾﻮن ﻫﯿﺪروژن ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ در اﻃﺮاف ﻣﻌﺮف ﻣﯽﻧﺸﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻋﻤﻞ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻐﯿﯿﺮ رﻧﮓ در ﻣﻌﺮف ﻣﯽﺷﻮد.
dipstickﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﮐﺖ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﻨﻨﺪه، ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎزهﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ از ﻣﻘﺪار ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ در ﺧﻮن را ﻣﺸﺨﺺ ﮐﻨﻨﺪ (ﺑﻪ اﻋﺪاد در ﺷﮑﻞ ﻣﻘﺎﺑﻞ دﻗﺖ ﮐﻨﯿﺪ، ﻣﺜﻼً از 30 و 100 ﻣﯿﻠﯽ ﮔﺮم در دﺳﯽ ﻟﯿﺘﺮ
ﯾﮏ + اﺳﺖ).
dipstick ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ آﻟﺒﻮﻣﯿﻦ درون ادرار را ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﮐﻨﺪ ﭘﺲ اﮔﺮ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ دﯾﮕﺮي از ادرار دﻓﻊ ﺷﻮد ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﻌﺮف ﻧﻤﯽﺗﻮان آن را ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﮐﺮد.
روش دﯾﮕﺮي ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ در ادرار از آن ﻣﯽﺗﻮان اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد ﺟﻤﻊ آوري ادرار 24 ﺳﺎﻋﺘﻪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻘﺪار ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ ﻣﻮﺟﻮد در ادرار را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮐﻤﯽ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ دﺳﺖ آورد.
Glucose
Bilirubin
Ketones
Specific Gravity
Blood
pH
Protein
Urobilinogen
Nitrite
Leukocyte Esterase
Negative
Trace
+ (30 mg/dL)
++ (100 mg/dL)
+++ (300 mg/dL)
++++ (2000 mg/dL)
ﻧﮑﺘﻪاي ﮐﻪ در ﭘﺮوﺗﺌﯿﻨﻮري داراي اﻫﻤﯿﺖ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ آﯾﺎ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻨﻮري داﺋﻢ اﺳﺖ ﯾﺎ ﻣﻮﻗﺖ. transient proteinuria ﺣﺎﻟﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در آن ﺷﺨﺺ در ﺷﺮاﯾﻂ ﺧﺎص ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ دﻓﻊ ﻣﯽﮐﻨﺪ و اﮔﺮ اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮﻃﺮف ﺑﺸﻮد دﯾﮕﺮ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻨﻮري از ﺑﯿﻦ ﻣﯽرود. ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل در ﺗﺐ ﺑﺎ ﻣﻨﺸﺄﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﯽﺗﻮان ﭘﺮوﺗﺌﯿﻨﻮري دﯾﺪ ﯾﺎ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ در ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺑﺪﻧﯽ ﺳﻨﮕﯿﻦ اﻧﺠﺎم ﻣﯽدﻫﺪ ﻣﻘﺪاري ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ دﻓﻊ ﮐﻨﺪ، در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖﻫﺎ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻨﻮري ارزش ﻧﺪارد و ﻧﯿﺎزي ﺑﻪ درﻣﺎن ﻧﯿﺴﺖ.
persistent proteinuria ﺣﺎﻟﺘﯽ از ﭘﺮوﺗﺌﯿﻨﻮري اﺳﺖ ﮐﻪ در آن دﻓﻊ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ ﮔﺬرا ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ دارد:
1. :orthostatic proteinuria در اﯾﻦ از ﭘﺮوﺗﺌﯿﻨﻮري، دﻓﻊ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ position ﺑﺪن ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ، ﯾﻌﻨﯽ اﮔﺮ ﺷﺨﺺ در ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ دﻓﻊ ﻧﻤﯽﺷﻮد وﻟﯽ در ﺣﺎﻟﺖ اﯾﺴﺘﺎده ﺷﺨﺺ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ دﻓﻊ ﻣﯽﮐﻨﺪ. اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻌﻤﻮﻻً در ﺳﻦ ﮐﻤﺘﺮ از ﺳﯽ ﺳﺎل اﺗﻔﺎق ﻣﯽاﻓﺘﺪ و ﺑﻌﺪ از آن ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﺮﻃﺮف ﻣﯽﺷﻮد، ﻓﯿﺰﯾﻮﭘﺎﺗﻮﻟﻮژي اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺑﻪ درﺳﺘﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ و درﻣﺎنﻫﺎي ﭘﯿﭽﯿﺪهاي دارﻧﺪ. ﺑﺮاي ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺑﺎﯾﺪ دو ﺑﺎر ارزﯾﺎﺑﯽ ﺻﻮرت ﺑﮕﯿﺮد، ﺷﺨﺺ ﺑﺎﯾﺪ درون ﯾﮏ ﻇﺮف ادراري را ﮐﻪ در ﻃﯽ روز دﻓﻊ ﻣﯽﮐﻨﺪ (ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از ﺧﻮاب) را ﺟﻤﻊ آوري ﮐﻨﺪ و در ﻇﺮف دﯾﮕﺮي ادراري را ﮐﻪ از ﺷﺐ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ دﻓﻊ ﻣﯽﮐﻨﺪ (ﯾﻌﻨﯽ ادراري ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﺻﺒﺢ ﺑﻌﺪ از ﺑﯿﺪار ﺷﺪن از ﺧﻮاب دﻓﻊ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ).
2. :glomerular proteinuria اﯾﻦ ﻣﻮرد ﭘﺎﺗﻮﻟﻮژﯾﮏ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و زﻣﺎﻧﯽ روي ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﻋﻠﺖ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻨﻮري آﺳﯿﺐ ﮔﻠﻮﻣﺮول ﺑﺎﺷﺪ.
3. :tubulointerstitial proteinuria در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ آﺳﯿﺐ ﺗﻮﺑﻮﻟﯽ دارﯾﻢ وﻟﯽ ﮔﻠﻮﻣﺮول ﺳﺎﻟﻢ اﺳﺖ.
ﻣﻮاردي ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺎﻋﺚ اﯾﻦ ﻧﻮع از ﭘﺮوﺗﺌﯿﻨﻮري ﺑﺸﻮﻧﺪ: acute interstitial nephritis، chronic interstitial nephritis، ﻓﻠﺰات ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻣﺜﻞ ﺳﺮب و … .
4. :overflow proteinuria در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺷﺨﺺ در ﺣﺎﻟﺖ اوﻟﯿﻪ آﺳﯿﺐ ﺗﻮﺑﻮﻟﯽ و ﮔﻠﻮﻣﺮوﻟﯽ ﻧﺪارد وﻟﯽ ﻣﯿﺰان ﭘﺮوﺗﺌﯿﻨﯽ ﮐﻪ در ﮔﺮدش ﺧﻮن ﺷﺨﺺ وﺟﻮد دارد از ﻣﻘﺪار ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦﻫﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ: آﻟﺒﻮﻣﯿﻦ، اﯾﻤﻮﻧﻮﮔﻠﻮﺑﻮﻟﯿﻦ، ﺳﯿﺴﺘﻢ ﮐﻤﭙﻠﻤﺎن، آﻧﺰﯾﻢ و… .ﻣﺜﻼً در ﺑﯿﻤﺎري ﻣﻮﻟﺘﯿﭙﻞ ﻣﯿﻠﻮﻣﺎ ﮐﻪ در آن ﻣﻘﺪار اﯾﻤﻮﻧﻮﮔﻠﻮﺑﻮﻟﯿﻦ زﯾﺎد ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﯽﺷﻮد.
5. :post renal proteinuria در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻨﻮري ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺗﻘﺴﯿﻢﺑﻨﺪي داﺷﺖ ﻣﺜﻞ ﭘﺮي رﻧﺎل، ﭘﺴﺖ رﻧﺎل و … ﮐﻪ اﻻن ﻓﻘﻂ از اﯾﻦ ﺗﻘﺴﯿﻢﺑﻨﺪي ﻣﻮرد ﭘﺴﺖ رﻧﺎل ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه. در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﮐﻠﯿﻪ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﺪارد وﻟﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﺜﺎﻧﻪ دﭼﺎر اﻟﺘﻬﺎب ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ دﺳﺘﮕﺎه ادراري داراي ﻋﻔﻮﻧﺖ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﺜﺎلﻫﺎي
دﯾﮕﺮ ﭘﺮوﺳﺘﺎﺗﯿﺖ، ﯾﻮرﺗﺮﯾﺖ، ﺳﻨﮓ (ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺑﺰرگ)، ﺳﯿﺴﺘﺴﺖ و … .
6. :functional proteinuria در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﻓﯿﻠﺘﺮﯾﺸﻦ ﮔﻠﻮﻣﺮوﻟﯽ زﯾﺎد ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﺎﻋﺚ دﻓﻊ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ از ادرار ﻣﯽﺷﻮد. اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ را ﻣﯽﺗﻮان در ﺑﺎرداري دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﻓﺰاﯾﺶ ﺧﻮن، ﻣﻘﺪار ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ ﺧﻮن اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎﻓﺘﻪ و ﻣﻘﺪاري از آن دﻓﻊ ﻣﯽﺷﻮد. ﺑﻌﺪ از ﺑﺎرداري اﯾﻦ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻨﻮري ﺑﺮﻃﺮف ﻣﯽﺷﻮد.
در ﺟﺪول زﯾﺮ ﺑﻪ ﻣﺜﺎلﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻫﺮ ﯾﮏ از ﻣﻮارد ﭘﺮوﺗﺌﯿﻨﻮري ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ دﻗﺖ ﮐﻨﯿﺪ.
ﭘﺮوﺗﺌﯿﻨﻮري در ﺑﯿﻤﺎريﻫﺎي ﺗﻮﺑﻮﻟﯽ و ﮔﻠﻮﻣﺮوﻟﯽ اﻫﻤﯿﺖ زﯾﺎدي دارد، در ﺣﺎﻟﺖ ﭘﺴﺖ رﻧﺎل ﭼﻮن ﻋﺎﻣﻞ ﻋﻔﻮﻧﯽ اﺳﺖ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻣﯿﮑﺮوب اﻫﻤﯿﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻨﻮري دارد.
ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﮐﻪ در ﺳﻨﺠﺶ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻨﻮري ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ روي ﺑﺪﻫﺪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ dipstick اﺳﺖﻣﺜﻼً. اﮔﺮ ادرار ﻗﻠﯿﺎﯾﯽ و ﯾﺎ اﮔﺮ ادرار ﻏﻠﯿﻆ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺗﺴﺖ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﺎﺷﺪ (ﯾﮏ (+ ﯾﺎ اﯾﻦ ﺗﺴﺖ ﻓﻘﻂ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ آﻟﺒﻮﻣﯿﻦ را ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﺮاي اﺟﺘﻨﺎب از اﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞﻫﺎ ﻣﯽﺗﻮان از ادرار 24 ﺳﺎﻋﺘﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد و ﯾﺎ ﺑﺎ اﻟﮑﺘﺮوﻓﻮرز (urine protein electrophoresis (UPEP)) ﻣﯽﺗﻮان ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦﻫﺎي ادرار را از ﻫﻢ ﺗﻔﮑﯿﮏ ﮐﺮد. bence jones protein ﯾﮏ روﺷﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪي آن ﻣﯽﺗﻮان light chain و heavy chain را ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﮐﺮد. sulfosalicylic acid روﺷﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ bence jones protein ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ.