داروهای ضد افسردگی Antidepressants (فواید و عوارض)

داروهای ضد افسردگی

Prozac پس از انتشار در سال 1988، افسردگی را تغییر داد. با هدف قرار دادن سیستم سروتونین مغز، این دارو عوارض جانبی کمتری نسبت به نسل های قبلی داروهای ضد افسردگی ایجاد کرد. تا سال 1994، بیش از 6 میلیون آمریکایی پروزاک تجویز کرده بودند.

شرکت داروسازی الی لیلی در مورد یافتن ترکیباتی که می توانند سیستم سروتونین مغز را هدف قرار دهند، دست به اقدام زد. و در سال 1974، دانشمندان گزارش دادند که فلوکستین، ترکیبی که مانع از حذف سروتونین – و تنها سروتونین – از سیناپس ها می شود، می تواند موثر واقع شود.

FDA پس از گذشت بیش از یک دهه کارآزمایی بالینی، فلوکستین را برای درمان افسردگی در سال 1987 تصویب کرد. بازاریابی در سال 1988 با نام تجاری Prozac آغاز شد. فلوكستين اولين كلاس از داروهای ضد افسردگی به نام مهاركننده های انتخاب مجدد سروتونین انتخابی (SSRIs) بود.

موفقیت این داروعمدتاً به دلیل ایمنی آن صورت گرفته است – با هدف گیری انتخابی سروتونین، عوارض جانبی کمتری نسبت به داروهایی مانند ایمی پرامین ایجاد کرده است و بیماران آن را بهتر تحمل می کنند. اما، در کاهش علائم افسردگی مؤثرتر از این داروها نبود.

 

 

SSRI درمان افسردگی را تغییر داده است. به عنوان مثال، محققان دانشگاه مک گیل دریافتند که کاهش سطح سروتونین باعث نمی شود که بیشتر افراد دچار افسردگی شوند.

از این گذشته، SSRI به سرعت میزان سروتونین در مغز را افزایش می دهد، اما بیماران هفته ها احساس بهتری نمی کنند. اگر تقویت سیگنالینگ سروتونین مهم است، بنابراین بیماران باید فوراً احساس بهتری داشته باشند.

مطالعات تصویربرداری از مغز نشان می دهد كه افراد افسرده دارای هیپوكامپ كوچكتری هستند كه مركز یادگیری و حافظه است. نورونهای موجود در هیپوکامپ کوچک می شوند و اتصالات بین آنها از بین می رود. SSRI این ضایعات را برعکس می کند – آنها پروتئین هایی را تقویت می کنند که به رشد و زنده ماندن سلول های عصبی کمک می کند، سلول های عصبی را برای ایجاد اتصالات جدید و رشد سلول های جدید ترغیب می کنند.

اکنون دانشمندان در تلاشند تا دریابند که آیا می توان این رشد را سریعتر تحریک کرد؟

به نظر می رسد کتامین داروی بیهوشی همین کار را انجام می دهد. کتامین گیرنده گلوتامات، یک اسید آمینه و انتقال دهنده عصبی اصلی تحریک کننده مغز را مسدود می کند. کتامین می تواند خلق و خوی را بهبود بخشد و رشد سیناپس های جدید را طی چند ساعت تحریک کند و اثرات آن تا یک هفته ادامه یابد.

در مارس 2019، FDA یک اسپری بینی مشتق از کتامین را برای افرادی که دارای افسردگی شدید بودند، تصویب کرد.

جان کریستال، رئیس بخش روانپزشکی در دانشگاه ییل و بخشی از تیم تحقیقاتی که برای اولین بار کتامین را در بیماران افسرده بررسی کرد، اظهار می کند “كتامین ممكن است نمونه ای از كل داروهای ضد افسردگی باشد.”

وی بیان می کند، تلاش ها برای کشف زمینه های بیولوژیکی اثرات ضد افسردگی کتامین می تواند روش های درمانی جایگزین را نشان داده و خطوط جدید اکتشاف را باز کند.

 

پژوهشی جدید کارآمدی کتامین در درمان افسردگی در مدل حیوانی را نشان داده است و دو فرضیه در مورد علت افسردگی مطرح می‌کند. این پژوهش که توسط برنارد لوچر، استاد زیست شناسی دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا انجام شده است در نشریه Biological Psychiatry منتشر خواهد شد.

لوچر می گوید: “افسردگی دومین مشکل سلامتی هزینه بر در جهان است. این واقعیت چندان شناخته شده نیست چون نوعی لکه ننگ به آن چسبیده است و افراد دوست ندارند درباره آن صحبت کنند. حدود 17 صد آمریکایی‌ها در نقطه‌ای از زندگی خود تحت درمان افسردگی قرار می‌گیرند اما گزینه‌های درمانی محدود است و یک سوم بیماران به این درمان‌ها پاسخ نمی‌دهند.”

گابا دومین ماده شیمیایی از نظر فراوانی است که سلولهای عصبی مغز برای ارتباط استفاده می کنند. کارکرد اصلی گابا کاهش فعالیت سلول‌های عصبی است. لوچر و همکارانش با القای جهشی در یک ژن که واحدی در یکی از گیرنده‌های گابا را کد‌‌‌‌‌گزاری می‌کند مدلی برای افسردگی در موش‌ها ایجاد کردند. جهش ایجاد شده در گیرنده ذکر شده باعث کاهش در سیگنال دهی گابا در حد 15 تا 20 درصد می‌شود که کاهش سیگنال‌دهی گابا در بیماران افسرده را شبیه سازی می‌کند. موش‌هایی که این جهش را دریافت کردند صفات مرتبط با افسردگی مثل کاهش جستجوی لذت نشان می‌دهند و بعد از درمان با داروهای ضدافسرگی به حالت طبیعی برمی‌گردند.

لوچر می‌گوید: “می‌توانید به گابا مثل ترمزهای ماشین نگاه کنید که کارکرد آن کاهش فعالیت در سلولهای عصبی است. نقطه مقابل آن گلوتامات است؛ ماده‌ی شیمیایی دیگری در مغز که مثل پدال گاز سلولهای عصبی فعالیت می‌کند. وقتی کارکرد گابا در موش‌ها را کاهش دادیم از اینکه سطوح گلوتامات هم کاهش یافت متعجب شدیم. این نتایج نشان می‌دهد که مغز مکانیزم‌هایی برای حفظ تعادل بین ترمز و گاز دارد تا جلوی از کنترل خارج شدن مغز را بگیرد. حالتی که آن را به نام هموستاز می‌شناسیم.”

محققان موش‌ها را با دوزهای کمی از کتامین، یک ضدافسردگی آزمایشی که به شکل موقت یکی از انواع اصلی گیرنده های گلوتامات در سلولهای عصبی را مسدود می کند، درمان کردند. لوچر می گوید: “درمان با کتامین نه تنها رفتار را طبیعی کرد و سطوح گیرنده‌های گلوتامات را به حالت عادی بازگرداند بلکه کارکرد گابا هم ترمیم شد. مهمتر اینکه، اثرات کتامین فقط در موش‌هایی با جهش در گیرنده ها که سیگنال دهی عصبی ناقص داشتند دیده شد و نه در موش های عادی. نتایج ما به این دو فرضیه می‌رسد که افسردگی نتیجه نقص در سیگنال‌دهی گابا یا نتیجه نقص در سیگنال‌دهی گلوتامات است. نشان دادیم که رفتار مشابه افسردگی در موش‌ها هم از کاهش گابا و هم کاهش گلوتامات ناشی می‌شود و هر دو با یک دوز کتامین ترمیم می‌شود.”

محققان برنامه‌ریزی کرده اند تا از این مدل حیوانی برای درک بهتر چگونگی کارکرد کتامین در طراحی جایگزین‌های امن تر استفاده کنند. لوچر می گوید “کتامین نسبت به داروهای ضدافسردگی موجود مزیت‌هایی دارد. سریع عمل می کند و اثرات طولانی مدتی دارد اما در عین حال اعتیاد آور است و می‌تواند باعث ایجاد روانپریشی شود بنابراین امیدواریم از این مدل برای درک بهتر کارکرد شیمیایی-زیستی کتامین استفاده کنیم. پس از این مرحله می‌توانیم طراحی داروهای شبیه کتامین بدون عوارض جانبی ناخواسته را آغاز کنیم.”

 

داروهای افسردگی به طور معمول برای رفع افسردگی در افراد غمگین تجویز می‌شوند اما این قرص‌ها کارکرد و تاثیرات پیچیده‌تری دارند.

 

 

 

 

داروهای باز جذب کننده سروتونین

 

داروهایی نظیر فلوکستین ، فلووکسامین ، سرترالین از جمله داروهایی هستند که در این گروه جای می گیرند و به علت اثر بخشی خوب و عوارض کم در حال حاضر از بهترین قرص های ضد افسردگی به شما می روند. سروتونین نوعی آمینو اسید  است که در سیستم عصبی انسان یافت می شود و در نزد افکار عمومی به عنوان جاری کننده احساس خوب شناخته می شود. سروتونین کارکرد های متفاوتی در سیستم عصبی انسان دارد که تنظیم حالات روحی ، خواب و اشتها از جمله آنها است.

 

داروهای باز جذب کننده سروتونین مانع از دفع سروتونین در مغز می شوند و به این ترتیب باعث افزایش میزان این آمینو اسید در سیستم عصبی می گردند که نتیجه آن بهبود حالات روحی در فرد بیمار است . البته این مکانیسم تنها اختصاص به داروهای باز جذب کننده سروتونین ندارد ، تقریبا تمامی قرص های ضد افسردگی به نوعی بوسیله افزایش میزان سروتونین در مغز باعث کاهش حالات ناخوشایند روحی می شوند. تفاوت عمده در مکانیسمی است که هر کدام از این گروه داروها از آن برای افزایش غلظت سروتونین  استفاده می کنند .

 

مغز انسان از میلیاردها نرون تشکیل شده و ارتباط این نرون ها با یکدیگر به وسیله سیناپس ها برقرار می شود داروهایی که در گروه باز جذب کننده های سروتونین قرار می گیرند مانع از جذب این ماده به وسیله سینا پس ها می شوند. هر چند که این گروه از داروها در حال حاضر از بهترین قرص های ضد افسردگی به شمار می روند و در خط اول مبارزه با افسردگی قرار دارند اما یکی از مهمترین عارضه در این گروه از داروها کاهش میل جنسی است که علی الخصوص در آقایان بیشتر مشاهده می شود . مصرف داروی بوپروپیون می تواند به کاهش این عارضه کمک کند . به طور کلی گروه داروهای باز جذب کننده سروتونین داری کمترین عوارض جانبی در میان داروهای ضد افسردگی هستند.

 

 

جهت کسب اطلاعات بیشتر با شماره ۵۴۱۰۹۰۰۰ -۰۲۱ تماس حاصل فرمایید.