به دلیل اینکه کووید -۱۹ یک بیماری ناشناخته و جدید است، بررسی داروهای مورد استفاده در درمان کرونا یکی از چالش‌های بزرگ صنعت پزشکی به شمار می‌رود. مطالعات در مورد روش‌های درمانی این بیماری هنوز در مراحل اولیه قرار دارد، اما شواهد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد تعدادی از روش‌های درمانی و داروها مؤثر واقع شده است. در ادامه به معرفی بعضی از داروها و روش‌های درمانی مختلف و میزان تأثیر آن‌ها برای درمان بیماری کرونا می‌پردازیم:
پلاسمای خون افراد بهبود یافته
پلاسما مایعی است که سلول‌های خون، مواد مغذی و هورمون‌ها را در رگ‌های خونی حمل می‌کند. علاوه بر این در پلاسمای خون آنتی بادی نیز وجود دارد؛ آنتی بادی نوعی پروتئین است که بدن برای از بین بردن باکتری یا ویروس آن را تولید می‌کند. پزشکان در سال‌های گذشته پلاسمای خون افراد بهبود یافته از بیماری آنفلوآنزا را جدا کرده و از آنجایی که این پلاسما سرشار از آنتی بادی بود تزریق آن به افراد مبتلا کمک کرد تا بهبود پیدا کنند. سازمان جهانی بهداشت اعلام کرده است که درمان‌های مبتنی بر پلاسما از اهمیت زیاد برخوردار است؛ بنابراین محققان تلاش می‌کنند تا از این روش برای بهبود مبتلایان به کرونا استفاده کنند. نتایج اولیه در این زمینه امیدوار کننده بوده و سازمان غذا و داروی آمریکا استفاده از این روش را مجاز اعلام کرده است.
داروی فاویپیراویر
داروی فاویپیراویر در اواخر سال ۲۰۱۴ به عنوان درمان اورژانسی بیماری ابولا در غرب آفریقا تولید شد. این دارو عوارض شدیدی برای زنان باردار داشت و آن‌ها مجاز به استفاده از آن نبودند. این دارو توانایی گسترش ویروس از سلولی به سلول دیگر را کاهش می‌دهد. محققان از زمان آغاز شیوع ویروس کرونا، در حال بررسی تأثیر داروی مذکور بر درمان بیماری کرونا بوده‌اند، با این وجود هنوز میزان تأثیر آن مشخص نشده است. البته گروهی از محققان چینی و ژاپنی با انجام مطالعاتی در این زمینه دریافتند که ترکیبات این دارو تأثیر مثبتی بر درمان ویروس کووید -۱۹ دارد.
داروی رمدیسیویر
داروی رمدیسیویر که برای درمان ابولا و هپاتیت سی تولید شد، به منظور بررسی میزان تأثیر آن برای درمان بیماری کرونا مورد بررسی سازمان غذا و داروی آمریکا قرار گرفت. نتایج آزمایش‌های اولیه نشان داد که این دارو مدت زمان بهبود بیماری را از ۱۵ روز به ۱۱ روز کاهش می‌دهد. از آنجایی که داروی رمدسیویر مانع تکثیر ویروس می‌شود، جهت درمان بیماران حاد استفاده می‌شود؛ البته این دارو درمان قطعی بیماری کرونا نیست و تأثیر معجزه آسایی بر بهبود بیماران ندارد.
داروهای هیدروکسی کلروکین و کلروکین
کلروکین نوعی داروی ضد مالاریا است که یک نمونه رقیق‌تر آن نیز به نام هیدروکسی کلروکین برای درمان بیماری‌هایی مانند آرتروز به کار گرفته شد. نتایح یک مطالعه در زمان شیوع ویروس کرونا نشان داد که هر دو دارو مانع تکثیر این ویروس در سلول‌ها می‌شود و به بهبود سلامت بیماران کرونایی کمک می‌کند؛ بنابراین سازمان غذا و داروی آمریکا به طور موقت اجازه استفاده اضطراری از این دارو را صادر کرد، اما نتایج مطالعات گسترده‌تر در این زمینه نشان داد مصرف کلروکین و هیدروکسی کلروکین نه تنها به بهبود بیماران مبتلا به کرونا کمک نمی‌کند، بلکه خطر ابتلا به مشکلات قلبی عروقی و حتی مرگ را افزایش می‌دهد.
داروی دگزامتازون
محققان متوجه شدند داروی دگزامتازون که برای درمان آلرژی، آسم و التهاب تجویز می‌شود، قادر است مرگ و میر ناشی از بیماری کرونا را کاهش دهد. نتایج مطالعه وسیعی در این زمینه نشان داد با وجود این که داروی مذکور می‌تواند یک سوم افراد مبتلا به کرونا که از ونتیلاتور استفاده می‌کنند را از مرگ نجات دهد، اما در صورتی که بیماران در مراحل اولیه بیماری از این دارو استفاده کنند، نه تنها بهبود پیدا نمی‌کنند، بلکه ممکن است متحمل آسیب‌هایی نیز بشوند. به گفته متخصصان تنها بیمارانی که با دستگاه تنفس مصنوعی در حال درمان هستند می‌توانند از داروی دگزامتازون استفاده کنند.